Kalemim Sırdaş Bana

Şiir: Hüseyin Saray
Beste Taner Demiralp

Zemheri karanlığın aydınlığında yollara düşüyorum.
Kaldırımlar yoldaş bana, çilekeş gönlüm sırdaş bana.
Sis perdesi aralanıyor gözlerimde.
Yangınlar sönüyor gönül penceremde.
Fırtınalar kopuyor, bedenimde.
Reyhan kokun ilaç bana, ellerin merhem kan damlayan yarama.

Gökyüzünde şimşekler çakıyor.
Bulutlar parçalanıyor. İçimdeki dağlarda sesin yankılanıyor.
Hasretin damla damla buhar oluyor .Toprak kokuyor.
Saçların beni götürüyor uçuruma.
Tebessümün bur umut oluyor hayatıma.

Seherlerde yükseliyor bir kuşun kanat sesi.
Taştan kaleleri yerle bir edergörünmezlerin efendisi.
Bedenim kafes,özgürlüğün son nefes .
Zormuş bu hayatın bilmecesi.
Çözenler haldaş bana, yürüdüğüm yol yoldaş bana.

Derdim derdime avare.
Sensin sensizliğe tek çare.
Saraylarda olsam ki ne?
Sensizlik yoldaş bana.
Geceler kardeş, kalemim sırdaş bana.
Geceler kardeş kalemim sırdaş bana.